ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ένας από τους σκοπούς και στόχους του κοινού είναι το ευ ζην των πολιτών. Σήμερα η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία και την αναίδεια του λόγου ως ισότητα.
Η ευδαιμονία των πολιτών αποτελεί το ύψιστο αγαθό και η αρετή είναι ο μοναδικός δρόμος κατάκτησής της. Η ευδαιμονία εντοπίζεται στο έργο κάθε ανθρώπου και είναι η κατ' αρετήν τέλειαν ενέργεια της ψυχής. Την ευδαιμονία επομένως ο άνθρωπος μπορεί να τη βιώσει μόνο στην περίπτωση που θα κατακτήσει την αρετή. Μια δυναμική αντίληψη για την αρετή, είναι η αντίληψη ότι η αρετή καλλιεργείται ή αντίθετα εξοβελίζεται από τη ζωή του ανθρώπου ανάλογα με τις πράξεις του. Γι' αυτό τον λόγο οι άνθρωποι θα πρέπει να εθιστούν σε εκείνες τις ενέργειες που θα τους εξασφαλίσουν ενάρετο βίο. Επομένως, η πορεία κάθε ανθρώπου εξαρτάται άμεσα από τις έξεις(συνήθειες) που θα αποκτήσει. Οι έξεις προσδιορίζουν και καθορίζουν σημαντικά τις επιλογές του, δημιουργούν δεσμεύσεις και διαμορφώνουν συμπεριφορές. Ο άνθρωπος, όχι μόνο οφείλει να εθιστεί στην αρετή, αλλά πρέπει να αποκτήσει και ένα κριτήριο, για να μπορεί να προσδιορίζει σε κάθε στιγμή το περιεχόμενο και το αντικείμενο της αρετής.

   Τι είναι όμως αρετή; Η μεσότης αποτελεί αυτό το κριτήριο. ανάμεσα στην έλλειψη και στην υπερβολή και δεν μπορεί να νοηθεί απόλυτα, αλλά καθορίζεται κάθε φορά από το υποκείμενο. Υπάρχουν όμως πάθη και πράξεις που δεν επιδέχονται μεσότητα (αναισχυντία, φθόνος, μοιχεία, κλοπή). Ποιός όμως ορίζει τη μεσότητα; Ο ίδιος ο άνθρωπος, όταν διακρίνετε από φρόνηση . Ο φρόνιμος άνθρωπος ο άνθρωπος που γνωρίζει ή αντιλαμβάνεται αποτελεί μέτρο για τον ίδιο του τον εαυτό του. Η λογική είναι ουσιαστικά εκείνη που υποδεικνύει το δέον και μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο στην ευδαιμονία. Σ' αυτό το σημείο, πρέπει να επισημάνουμε ότι το ήθος δεν νοείται αποκομμένο από την πολιτική.

   Στην Αρχαία Ελλάδα δεν ίσχυε η διάκριση μεταξύ ηθικής και πολιτικής αρετής. Και οι δυο θεωρούνταν ισάξιες και αντιμετωπιζόταν με τον ίδιο τρόπο. Στη σημερινή εποχή η διάκριση ηθικής και πολιτικής αρετής είναι δεδομένη και θεωρείται φυσιολογική. Η έλλειψη ηθικής αρετής μας οδηγεί στην επιλογή πολιτικών εκπροσώπων με ελλιπή πολιτική αρετή. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να καταπατάται και να καταχράται το δημόσιο, να ζει και να λειτουργεί ο κάθε πολίτης με αδιαφορία προς το σύνολο και ξεχνά πως πολίτης σημαίνει συμπολίτης. Αφήνει ανυπεράσπιστο το δημόσιο και λησμονά ότι το δημόσιο είναι ίδιον. Η λησμονιά αυτή είναι η αιτία που ανοίγουν οι ''κερκόπορτες'' του έθνους. Το κοινό των Ελλήνων έχει ως στόχο να εθίσει τον άνθρωπο σε ενέργειες και πράξεις που θα τον οδηγήσουν στην ηθική αρετή και μέσα από αυτήν στην πολιτική αρετή. Η αρετή στην ηθική και στην πολιτική είναι αυτή που θα οδηγήσει στην ευδαιμονία των πολιτών.